Jeżeli dziecko ma trudności z prawidłowym widzeniem, to należy dostosować metody, formy pracy zgodnie z jego indywidualnymi potrzebami edukacyjnymi i rozwojowymi. W takim przypadku brak orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego nie uzasadnia odmowy dostosowania materiałów do potrzeb dziecka. Odrębną kwestią jest natomiast potrzeba przeprowadzenia rozmowy z rodzicami i zmobilizowanie ich do podjęcia kroków w celu diagnozy dziecka u specjalisty oraz w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej.
Co roku 7 kwietnia obchodzony jest Dzień Świadomości Zespołu Tourette’a (ZT). Wiedza o tym tajemniczym zaburzeniu nie jest zbyt powszechna. Zazwyczaj kojarzy się je jedynie z niekontrolowanymi wulgarnymi wypowiedziami. Zwykle również przypisuje się je dorosłym, niewiele osób wie, że pojawia się również u najmłodszych. U dzieci w wieku 5–18 lat występowanie tego zespołu wynosi około 0,8 %. Czym jest zespół Tourette’a? W jaki sposób pomagać uczniom, którzy się z nim zmagają? Dowiedz się, jak wspierać ucznia z zespołem Tourette’a.
Terapia ręki to terapia mająca na celu usprawnianie całej ręki: od barku, przez ramię i przedramię, po nadgarstek, dłoń i palce. Głównym celem działań podejmowanych w ramach terapii ręki jest udoskonalenie precyzyjnych ruchów dłoni i palców. Jednak, aby uzyskać pożądany poziom trudnych ruchów precyzyjnych, należy zadbać o prawidłową sprawność całej kończyny górnej. Z artykułu dowiesz si m.in., na czym polega terapia ręki, jakie kwalifikacje musi mieć terapeuta ręki oraz na czym polegają ćwiczenia wykonywane w czasie terapii. Autorka zwraca także uwagę, jakie zachowanie dziecka powinno skłonić do odbycia konsultacji z terapeutą ręki.
Objecie ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną w szkole nie wymaga dostarczenia opinii lub orzeczenia wydanego przez poradnię. Rozpoznawanie potrzeb uczniów to jeden z podstawowych obowiązków nauczycieli, którzy mogą i powinni być inicjatorami wsparcia dla ucznia. Najważniejszą rolę w tym zakresie odgrywa z pewnością wychowawca klasy. Należy jednak pamiętać, że w udzielanie pomocy angażowani są wszyscy nauczyciele, w tym także psycholog, pedagog szkolny czy pedagog specjalny. Sprawdź, kiedy i w jaki sposób powinna być udzielana pomoc psychologiczno-pedagogiczna dla ucznia bez opinii i orzeczenia. Dowiedz się, jak organizować pomoc dla uczniów, których potrzeby zostały rozpoznane w szkole.
Przepisy prawa oświatowego nie określają tygodniowego wymiaru godzin zajęć dydaktyczno-wyrównawczych dla ucznia. W związku z tym, jeżeli będzie to zgodne z potrzebami ucznia i okaże się wystarczające, takie zajęcia mogą odbywać się na przykład raz na dwa tygodnie. Sprawdź, kto ustala liczbę godzin zajęć wyrównawczych dla ucznia.
Zindywidualizowana ścieżka kształcenia jest formą pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla uczniów, którzy nie mogą uczęszczać do szkoły z powodów wynikających w szczególności ze stanu zdrowia. Jej organizacja i realizacja wciąż budzą wiele wątpliwości wśród dyrektorów, nauczycieli i rodziców. W artykule odpowiadamy na najczęściej zadawane pytania. Wyjaśniamy, co ścieżka oznacza dla szkoły i ucznia. Podajemy przykłady organizacji kształcenia w tej formie pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Jeśli w szkole rozpoznane zostały potrzeby uczniów związane z udzieleniem pomocy psychologiczno-pedagogicznej w formie zajęć dydaktyczno-wyrównawczych, to dyrektor powinien zorganizować taką pomoc. Sprawdź, czy zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze mogą być prowadzone w ramach tzw. godzin statutowych.
Objęcie ucznia zindywidualizowaną ścieżką wymaga opinii publicznej poradni, z której wynika potrzeba objęcia ucznia pomocą w tej formie. Przed wydaniem opinii publiczna poradnia we współpracy z przedszkolem lub szkołą oraz rodzicami ucznia albo pełnoletnim uczniem przeprowadza analizę funkcjonowania ucznia uwzględniającą efekty udzielanej dotychczas przez przedszkole lub szkołę pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Wprowadzenie do nowego środowiska szkolnego stanowi wyzwanie zarówno dla uczniów jak i dla ich rodzin. Dzieci przybywające z innego kraju muszą zmierzyć się nie tylko z różnicami językowymi i systemami edukacyjnymi, ale także z nowymi rówieśnikami, nauczycielami oraz zasadami szkolnymi. Adaptacja może przebiegać różnie w zależności od osobowości ucznia. Niektórzy szybko nawiązują kontakty, traktując nową sytuację jako przygodę. Inni mogą przejawiać nietypowe zachowania związane z wysokim stresem, kryzysem czy niechęcią do przebywania w Polsce. W artykule ekspertka tłumaczy, dlaczego nie jest zalecane natychmiastowe kierowanie ucznia do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Zwraca również uwagę, w jaki sposób przekazać informację o konieczności pogłębienia diagnozy, w sytuacji, gdy nauczyciele stwierdzają taką potrzebę.
Cechą charakterystyczną dzieci i uczniów uzdolnionych jest wczesne, spontaniczne pojawianie się pewnych predyspozycji i wysokiego poziomu sprawności w określonym obszarze aktywności. Ważna jest w tym zakresie rola nauczyciela w rozpoznaniu zdolności dziecka i odpowiednim stymulowaniu jego rozwoju. W artykule wyjaśniamy, po czym poznać ucznia uzdolnionego i które obszary obserwować ze szczególną uwagą.